سلام 

 به تمایی دوستان عزیزم

 ممنون که چشم های مهربونتون رو

 واسه دیدن کلبه تنهایی من انتخاب کردید ...

 آدمها می آيند... زندگي ميكننـــد... ميميرند ومی روند...

  اما فاجعه ی زندگی تـــــــو آن هنگام آغازميشود

كه آدمی ميــــرود اما نميميرد...

  ميماند... ونبودش دربودن تـــــــو چنان ته نشين ميشود... 

 كه توميميری ... درحــــالی كه زنده ای ...!

 عشق فراموش کردن نیست بلکه بخشیدن است .

 عشق گوش دادن نیست بلکه درک کردن است .
  عشق دیدن نیست بلکه احساس کردن است .

 عشق کنار کشیدن و جا زدن نیست بلکه صبر داشتن و ادامه دادن است.

 هیچ کس ویرانیم را حس نکرد...

  آسمان را بنگر ، که هنوز، بعد صدها شب و روز
  مثل آن روز نخست
  گرم وآبی و پر از مهر ، به ما می خندد !
  یا زمینی را که، دلش ازسردی شب های خزان
  نه شکست و نه گرفت !
  بلکه از عاطفه لبریز شد و
  نفسی از سر امید کشید
  ودر آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید
  زیر پاهامان ریخت ،
  تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست !
  ماه من غصه چرا !؟!
  تو مرا داری و من
  هر شب و روز ،
  آرزویم ، همه خوشبختی توست !
  ماه من ! دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن
  کارآن هایی نیست ، که خدا را دارند …
  ماه من ! غم و اندوه ، اگر هم روزی، مثل باران بارید
  یا دل شیشه ای ات ، از لب پنجره عشق ، زمین خورد و شکست،
  با نگاهت به خدا ، چتر شادی وا کن
  وبگو با دل خود ،که خدا هست ، خدا هست !
  او همانی است که در تار ترین لحظه شب، راه نورانی امید
  نشانم می داد …
  او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد ، همه زندگی ام ،
  غرق شادی باشد ….
  ماه من !
  غصه اگر هست ! بگو تا باشد !
  معنی خوشبختی ،
  بودن اندوه است …!
  این همه غصه و غم ، این همه شادی و شور
  چه بخواهی و چه نه ! میوه یک باغند
  همه را با هم و با عشق بچین …
  ولی از یاد مبر،
  پشت هرکوه بلند ، سبزه زاری است پر از یاد خدا
  و در آن باز کسی می خواند ،
  که خدا هست ، خدا هست
  و چرا غصه ؟ چرا !؟!

باید فراموشت کنم 

چندیست تمرین می کنم

من می توانم ! می شود !

آرام تلقین می کنم

حالم ، نه ، اصلا خوب نیست ....تا بعد، بهتر می شود ..

فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم

من می پذیرم رفته ای

و بر نمی گردی همین !

 خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم

 کم کم ز یادم می روی

 این روزگار و رسم اوست !

 این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم.

  هرجا دلت شکست 

 قبل رفتن

  جاروش کن 

 تا هرناکسی 

 منت دستای زخمیشو

 رو سرت نذاره.....

  شنیدید که میگن :

 اونی که گریه می کنه ، یه درد داره، اما اونی که میخنده هزار تا!

 من میگم :

اونی که میخنده هزار تا درد داره 

ولی اونی که گریه میکنه...

 به هزار تا از دردهاش خندیده ,

 اما جلوی یکیشون بدجوری کـــــــــــم آورده...

 توی جغرافیای قلبت من یه جای پرت ودورم

  گوشه کویریادت خیلی وقته سوتوکورم

  توی نقشه ی نگاهت جای من چقدر غریبه

  اونو ر مرز  سکوتت پر رازهای عجیب

  توخلیج مهربونیت عمری ساحل نشینم  

   دل به دریا می زنم تا رنگ چشماتو ببینم

  آشنام با سردوگرم واژه واژه ی غزلهات

 یه جنوبیه اصیلم توی شرجیه نفسهات

 معتدل ترین دقایق تو شمال آرزومی

 وقتی باطرح تبسم مث آینه روبرومی

  غرب وشرق بی کسیمو زیروروکنی دوباره

 حتی اقلیم غرورم نشون ازعشق تو داره

  دوستان، شرح پریشانی من گوش کنید...

  داستان غم پنهانی من گوش کنید

 قصه ی بی سر و سامانی من گوش کنید ...

  گفت و گوی من و حیرانی من گوش کنید

 شرح این آتش جانسوز نگفتن تا کی؟

  سوختم، سوختم، این راز نهفتن تا کی؟

روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم ...

ساکن کوی بت عربده جویی بودیم

عقل و دین باخته دیوانه ی رویی بودیم ...

 بسته ی سلسله ی سلسله مویی بودیم

 کس در آن سلسله غیر از من و دل بند نبود

 یک گرفتار از این جمله که هستند نبود