آدمها می آيند... زندگي ميكننـــد... ميميرند ومی روند...

  اما فاجعه ی زندگی تـــــــو آن هنگام آغازميشود

كه آدمی ميــــرود اما نميميرد...

  ميماند... ونبودش دربودن تـــــــو چنان ته نشين ميشود... 

 كه توميميری ... درحــــالی كه زنده ای ...!

 عشق فراموش کردن نیست بلکه بخشیدن است .

 عشق گوش دادن نیست بلکه درک کردن است .
  عشق دیدن نیست بلکه احساس کردن است .

 عشق کنار کشیدن و جا زدن نیست بلکه صبر داشتن و ادامه دادن است.

 هیچ کس ویرانیم را حس نکرد...

  آسمان را بنگر ، که هنوز، بعد صدها شب و روز
  مثل آن روز نخست
  گرم وآبی و پر از مهر ، به ما می خندد !
  یا زمینی را که، دلش ازسردی شب های خزان
  نه شکست و نه گرفت !
  بلکه از عاطفه لبریز شد و
  نفسی از سر امید کشید
  ودر آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید
  زیر پاهامان ریخت ،
  تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست !
  ماه من غصه چرا !؟!
  تو مرا داری و من
  هر شب و روز ،
  آرزویم ، همه خوشبختی توست !
  ماه من ! دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن
  کارآن هایی نیست ، که خدا را دارند …
  ماه من ! غم و اندوه ، اگر هم روزی، مثل باران بارید
  یا دل شیشه ای ات ، از لب پنجره عشق ، زمین خورد و شکست،
  با نگاهت به خدا ، چتر شادی وا کن
  وبگو با دل خود ،که خدا هست ، خدا هست !
  او همانی است که در تار ترین لحظه شب، راه نورانی امید
  نشانم می داد …
  او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد ، همه زندگی ام ،
  غرق شادی باشد ….
  ماه من !
  غصه اگر هست ! بگو تا باشد !
  معنی خوشبختی ،
  بودن اندوه است …!
  این همه غصه و غم ، این همه شادی و شور
  چه بخواهی و چه نه ! میوه یک باغند
  همه را با هم و با عشق بچین …
  ولی از یاد مبر،
  پشت هرکوه بلند ، سبزه زاری است پر از یاد خدا
  و در آن باز کسی می خواند ،
  که خدا هست ، خدا هست
  و چرا غصه ؟ چرا !؟!

باید فراموشت کنم 

چندیست تمرین می کنم

من می توانم ! می شود !

آرام تلقین می کنم

حالم ، نه ، اصلا خوب نیست ....تا بعد، بهتر می شود ..

فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم

من می پذیرم رفته ای

و بر نمی گردی همین !

 خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم

 کم کم ز یادم می روی

 این روزگار و رسم اوست !

 این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم.

  هرجا دلت شکست 

 قبل رفتن

  جاروش کن 

 تا هرناکسی 

 منت دستای زخمیشو

 رو سرت نذاره.....

  شنیدید که میگن :

 اونی که گریه می کنه ، یه درد داره، اما اونی که میخنده هزار تا!

 من میگم :

اونی که میخنده هزار تا درد داره 

ولی اونی که گریه میکنه...

 به هزار تا از دردهاش خندیده ,

 اما جلوی یکیشون بدجوری کـــــــــــم آورده...

 توی جغرافیای قلبت من یه جای پرت ودورم

  گوشه کویریادت خیلی وقته سوتوکورم

  توی نقشه ی نگاهت جای من چقدر غریبه

  اونو ر مرز  سکوتت پر رازهای عجیب

  توخلیج مهربونیت عمری ساحل نشینم  

   دل به دریا می زنم تا رنگ چشماتو ببینم

  آشنام با سردوگرم واژه واژه ی غزلهات

 یه جنوبیه اصیلم توی شرجیه نفسهات

 معتدل ترین دقایق تو شمال آرزومی

 وقتی باطرح تبسم مث آینه روبرومی

  غرب وشرق بی کسیمو زیروروکنی دوباره

 حتی اقلیم غرورم نشون ازعشق تو داره

  دوستان، شرح پریشانی من گوش کنید...

  داستان غم پنهانی من گوش کنید

 قصه ی بی سر و سامانی من گوش کنید ...

  گفت و گوی من و حیرانی من گوش کنید

 شرح این آتش جانسوز نگفتن تا کی؟

  سوختم، سوختم، این راز نهفتن تا کی؟

روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم ...

ساکن کوی بت عربده جویی بودیم

عقل و دین باخته دیوانه ی رویی بودیم ...

 بسته ی سلسله ی سلسله مویی بودیم

 کس در آن سلسله غیر از من و دل بند نبود

 یک گرفتار از این جمله که هستند نبود

 چقدر دوست داشتم

 یک نفر

  از من می پرسید

  چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟

 چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟

  اما افسوس که هیچ کس نبود ...

 همیشه من بودم و من و تنهایی پر از خاطره ...

  آری با تو هستم!

  با تویی که از کنارم گذشتی

  و حتی یک بار هم نپرسیدی

 چرا چشمهایم همیشه بارانی است

گـاهـے بــایـد رفـت

و بعضـے چیــزهــاے بـردنـے را ، بــا خــود بــرد !

مثل یــــــاد

مثل غــرور

و آنـچـ ه مـانــدنـے ست را ، جـــا گــذاشت

مثـل خاطـره

مثـل لـبخند

یاد دارم یک غروب سرد سرد

می گذشت از توی کوچه دوره گرد.

«دوره گردم کهنه قالی میخرم

کاسه و ظرف سفالی میخرم

دست دوم جنس عالی میخرم

گر نداری کوزه خالی میخرم»

گاه می اندیشم

خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید؟

آن زمان که خبر مرگ مرا

از کسی می شنوی

روی خندان تو را

کاشکی می دیدم....

*

*

من دیـــوانـــهـ ی آن لحـظــهـ ای هـستـــم

کــهـ تـ♥ــو دلتنـــگـم شــوی ..

و محــکــم در آغوشـَــم بگـیــری

و شیـطنتـــــ وار / ببـــوســی ام /

و من نــگـذارم ..

عشق من

بــوسهـ با لجبـــازی، بیـشتـــر می چـسبـد

دختر موهایی بسیار سیاه ولی کوتاه داشت و وقتی لبخند می زد، چشمانش  به باریکی یک خط می شد.
در ۱۹ سالگی دختر وارد یک دانشگاه متوسط شد و پسر با نمره ممتاز به دانشگاهی بزرگ در پایتخت راه یافت. یک شب، هنگامی که همه دختران خوابگاه برای دوست پسرهای خود نامه می نوشتند یا تلفنی با آنها حرف می زدند، دختر در سکوت به شماره ای که از مدت ها پیش حفظ کرده بود نگاه می کرد.

دختری به کوروش کبیر گفت:من عاشقت هستم....

کوروش گفت: لیاقت شما برادرم است که از من

زیباتر است و پشت سره شما ایستاده،دخترک

برگشت و دید کسی‌ نیست. کوروش گفت:اگر عاشق

 بودی پشت سرت را نگاه نمی‌کردی

می خواهم برگردم به روزهای کودکی
آن زمان ها که :
* پدر تنها قهرمان بود.
* عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد.
*بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود.
*بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند.
*تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
*تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود.
* و معنای خداحافـظ، تا فردا بود...!

   دير گاهيست كه تنها شده ام

قصه غربت صحرا شده ام

وسعت درد فقط سهم من است

 بازهم قسمت غم ها شده ام

دگر آيينه ز من بی خبر است

 كه اسير شب يلدا شده ام

من كه بي تاب شقايق بودم

همدم سردی يخ ها شده ام

كاش چشمان مرا خاك كنيد

 تا نبينم كه چه تنها شده ام  

 خــــدایــا دیـدی؟؟!!!

 کلی بـــــــاران فرستادی تـــا این لکه هـــا را از

 دلـــم بشویـــی...

  من کـــه گفته بـــودم لکه نیست ،.....

 زخـــــــــــــ ـــــــــم است.